Χριστίνα Σαββανή, Locus-7 ~ Ο δεκάλογος αποκοιμίσματος κάποιων δήθεν αφυπνιστών. Μια σύνοψη αρχών ψυχολογικού πολέμου στη δημόσια και ιδιωτική ζωή.

δρ Χριστίνα Παπαδάκη ~ Μαγεία και δικαιοσύνη στη Ρωμαϊκή περίοδο. Ενώ η ρωμαϊκή πολιτεία θεωρεί τη μαγεία ποινικό αδίκημα, την ίδια στιγμή, στην επίσημη θρησκεία της, επιστρατεύονται τελετές λευκής μαγείας.

Γράφει η Χριστίνα Παπαδάκη ~ Περίαπτα σε σχήμα μύγας ίσως χρησιμοποιήθηκαν και ως φυλακτά για την προστασία από τα ενοχλητικά έντομα ή και ότι αποτέλεσαν σύμβολο αναγέννησης, όπως οι σκαραβαίοι, με τον Λουκιανό στο έργο του, Μυῖας ἐγκώμιον, να σχολιάζει εκτενώς και να υπογραμμίζει αυτήν της την ιδιότητα καθώς, όταν η μύγα πεθάνει, αν σκεπασθεί με στάχτη αναζεί και αρχίζει νέα ζωή, ούτως ώστε το παράδειγμά της να πείθει τους ανθρώπους ότι και αυτών η ψυχή είναι αθάνατη.

Γράφει: δρ Χριστίνα Παπαδάκη ~ Η καθαρότητα θέτει περιορισμούς και αποτελεί κοινωνική διαδικασία, αφού, όποιος επιθυμεί να ανήκει σε μία ομάδα οφείλει να ανταποκρίνεται στα κριτήρια εξαγνισμού που αυτή επιβάλλει. Συνεπώς, οι πράξεις καθαρμού έχουν τον χαρακτήρα τελετουργικών επιδείξεων εντός των ορίων μίας συγκεκριμένης περιοχής που μπορεί να είναι είτε η ίδια η κοινότητα είτε ένας εσώτερος κύκλος και πάντως υπογραμμίζουν την αντίθεση μεταξύ μίας αρνητικής και μίας θετικής καταστάσεως που...

Γράφει η δρ Χριστίνα Παπαδάκη ~ Θύμα του ερωτικού της πάθους όπως η Μήδεια, είναι αποφασισμένη, έχοντας λιώσει σαν το κερί από τον καημό της, να ξανακερδίσει την καρδιά του Δέλφη με μαγικές τελετές και μαγγανείες, χρησιμοποιώντας τα φαρμάκια που της μαθαίνει ένας ξένος από την Ασσυρία. Βοηθός της, η μάλλον αδιάφορη για το ζήτημα υπηρέτριά της, Θέστυλη. Πριν αρχίσει την τελετή επικαλείται τη θεά του έρωτα, Αφροδίτη, τη Σελήνη, την αθόρυβη θεά, όπως την αποκαλεί, ώστε να της φέγγει γλυκά στο...

Γιώργος Μπαλάνος~ Tο περιεχόμενο του Κουτιού της Πανώρας δεν ήταν καλό ή κακό· δεν είχε σημασία το ίδιο το περιεχόμενο όσο ο έλεγχός του, και το χάσιμο του ελέγχου συμβολίζεται με το άνοιγμα του Κουτιού. Οι Λέξεις δεν ήταν κι αυτές καλές ή κακές· ήταν απλά σύμβολα συνεννόησης. Δεν είχαν υπόσταση, αλλά περιέγραφαν πράγματα δίνοντάς τους έτσι υπόσταση. Όταν όμως οι λέξεις ξέφυγαν από τον έλεγχο, απόκτησαν δική τους οντότητα κι έγιναν οι ίδιες πραγματικότητες. Αλλά ας πάμε λίγο πιο πίσω… Οι θεοί...