H Άλις-Μαίρη Νόρτον, ενίοτε υπέγραφε και με ανδρικό όνομα ως Άντριου Νορθ, αφού στην εποχή της οι γυναίκες συγγραφείς του χώρου θεωρούνταν υποδεέστερες. Δεν έγραψε μόνο για μάγους και πολεμιστές ή για μακρινούς πλανήτες, όμως. Τα βιβλία της μελετούσαν τόσα πολλά πεδία, τόσους παράδοξους χωροχρόνους, που και μόνο μια απλή σταχυολόγηση και επιδερμική ανάγνωση μπορεί να πάρει χρόνια. Κι όμως μέσα στις ιστορίες της υπάρχουν τόσα πολλά επίπεδα που κυριολεκτικά ο αναγνώστης μπορεί – και ίσως και να...
Tέχνη
-
Και τότε μας είπαν... Μάγισσες!
Της Δήμητρας Μπενίση ~ ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΜΙΑ ΜΕΡΑ που μας είπαν Μάγισσες. Κι η λέξη δεν ήταν πια εκείνη που φώτιζε μέσα στη νύχτα τη δύναμη, την ικανότητα, την απεραντοσύνη μας και όσα μας έκαναν να μπορούμε να αλλάζουμε τη συνειδητότητα και την πραγματικότητα μας με τη θέλησή μας. Η λέξη ήταν πια δεμένη με την ασχήμια της μορφής και της ψυχής, με το φόβο της χαοτικής έκστασης που παραμονεύει ανάμεσα στα άστρα, μέσα στη μήτρα της ζωής, μέσα στην ίδια την ύπαρξη.
-
Οι Παράξενοι Κόσμοι και οι Ήρωες του Φριτς Λάιμπερ
Γράφει η Δήμητρα Μπενίση ~ Ο ήλιος ζωντανεύει το πνεύμα και τη διάθεση, μα η νύχτα ξυπνά τις εσωτερικές αισθήσεις. Άλλοτε αποζητάμε τη ραστώνη σε δροσερά δάση και ακροθαλασσιές, κι άλλοτε τη θαλπωρή μιας ζεστής γωνιάς. Μα η νύχτα είναι πάντα αλλιώτικη…
-
Παράξενοι Τόποι, Παράξενες Πύλες
Τοποθεσίες που διαχρονικά «βγάζουν» ανθρώπους «ευαίσθητους» δηλαδή προικισμένους με παραφυσικές δυνάμεις ή αυξημένες αντιληπτικές ικανότητες, (οι λεγόμενοι αλαφροΐσκιωτοι στην Ελλάδα) θα πρέπει να μας κινήσουν το ενδιαφέρον. Είναι τα Loci (πληθυντικός του Locus, που θα πει «τόπος») και τα Νimbus. Κάποια από τα γεωγραφικά χαρακτηριστικά αυτών των περιοχών, σύμφωνα πάντα με τις παραδόσεις των προγόνων μας, είναι αλλόκοτα και εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του φυσικού περιβάλλοντος, δέντρα...
-
H Μύγα στη Μαγεία
Γράφει η Χριστίνα Παπαδάκη ~ Περίαπτα σε σχήμα μύγας ίσως χρησιμοποιήθηκαν και ως φυλακτά για την προστασία από τα ενοχλητικά έντομα ή και ότι αποτέλεσαν σύμβολο αναγέννησης, όπως οι σκαραβαίοι, με τον Λουκιανό στο έργο του, Μυῖας ἐγκώμιον, να σχολιάζει εκτενώς και να υπογραμμίζει αυτήν της την ιδιότητα καθώς, όταν η μύγα πεθάνει, αν σκεπασθεί με στάχτη αναζεί και αρχίζει νέα ζωή, ούτως ώστε το παράδειγμά της να πείθει τους ανθρώπους ότι και αυτών η ψυχή είναι αθάνατη.