Dion Fortune (Violet Mary Firth)

Γράφει η Εύη Θώμου∼Στην Ευρώπη του δέκατου ένατου αιώνα, την εποχή της Dion Fortune, η Βρετανική Αυτοκρατορία, η χώρα του Ηνωμένου Βασιλείου, διάνυε μια από τις εποχές μεγαλύτερης ευημερίας στην ιστορία της. Η ιμπεριαλιστική δύναμή της ολοένα και αυξάνονταν, με αποικίες σε διάφορα μέρη της Αφρικής, στην Ινδία, στη Μέση Ανατολή αλλά και σε πάμπολλες χώρες της Ασίας, καθώς οι Βρετανοί θεωρούσαν ότι πρώτιστο καθήκον τους είναι να εκπολιτίσουν και να διαφωτίσουν τους “άτυχους πρωτόγονους” λαούς της υφηλίου. Χαρακτηριστικό γνώρισμα της επονομαζόμενης βικτωριανής (η ονομασία προήλθε από την βασίλισσα Βικτώρια) εποχής είναι οι τάχιστες εξελίξεις και η ραγδαία ανάπτυξη σε κάθε τομέα του κοινωνικού ιστού. Για παράδειγμα, τεράστια πρόοδος σημειώθηκε στην ιατρική, στις επιστήμες αλλά και στην τεχνολογία. Λίγο πριν τον ερχομό του εικοστού αιώνα και υπό το πρίσμα αυτών των αλλαγών, η επικρατούσα ατμόσφαιρα ξεκίνησε να μεταστρέφεται. Η αισιοδοξία και η αυτοπεποίθηση των πρώτων χρόνων μετατράπηκε σε αβεβαιότητα και αμφιβολία αναφορικά με την θέση της Μεγάλης Βρετανίας στον κόσμο. Σ’ αυτό το κλίμα γαλουχήθηκε η Violet Mary Firth, μία από τις σημαντικότερες μορφές στο χώρο του αποκρυφισμού παγκοσμίως, γνωστή ως Dion Fortune, όνομα παρμένο από ένα οικογενειακό λατινικό ρητό “Deo, non-fortuna” (μεταφράζεται ως “μέσω του Θεού, όχι της μοίρας”). Ως αποκρυφίστρια, αφιέρωσε την ζωή της στη μυστηριακή παράδοση της Δύσης, κάτι που διαφαίνεται έντονα τόσο στα μυθιστορήματά της όσο και στα έργα που εξέδωσε. Ως ψυχολόγος και ψυχοθεραπεύτρια, προσέγγισε το ζήτημα της ψυχής αλλά και των δαιδαλωδών μονοπατιών του νου μέσα από την ψυχική διάσταση που προσέδωσαν τόσο ο Jungόσο και ο Freud. Γεννήθηκε το 1890 στο Bryn-y-Bia στην πόλη Llandudno, στην Ουαλία, και ανατράφηκε σ’ ένα περιβάλλον όπου η μελέτη των εσωτερικών ζητημάτων ήταν σε ημερήσια διάταξη. Οι γονείς της, δε, ασκούσαν διάφορες πνευματικές πρακτικές, όπως τη πρακτική της υδροθεραπείας. Σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών, η Dion Fortune αναφέρει ότι είχε οράματα από την Ατλαντίδα, ενώ στα είκοσι χρόνια της αναπτύσσει κι εξελίσσει τις ψυχικές δυνάμεις της, και βιώματα κι εμπειρίες της περιγράφονται εκτενώς στο έργο της, Ψυχική Αυτοάμυνα. Η οικογένειά της μετακόμισε στο Σώμερσετ όταν η Βάιολετ ήταν δώδεκα ετών, και στα δεκατέσσερά της όλοι στράφηκαν στην Επιστήμη του Χριστού, ένα δόγμα που επικεντρώνεται στην θεραπεία των ασθενειών μέσω της πίστεως. Κατόπιν, άλλαξαν κατοικία και αποφάσισαν να ζήσουν στο Λέτσγουρθ, του Χέντφορντσαϊρ. Το συγγραφικό ταλέντο της Βάιολετ φάνηκε από μικρή ηλικία, αφού ως παιδί, το 1906, είχε δημοσιεύσει ποιήματά της σε περιοδικό ευρείας εμβέλειας. Πρώτο έναυσμα To 1911, η νεαρή τότε Dion εγγράφεται στο κολλέγιο Φυτοκομικής Στάντλυ για να μελετήσει κηπευτική. Η διευθύντρια του σχολείου ήταν μια σημαντική προσωπικότητα, η γιατρός Lillian Hamilton. Μετά από κάποιο καιρό, η Fortune έγινε μέλος του προσωπικού για μικρό χρονικό διάστημα, αλλά, λόγω ορισμένων διαφωνιών και ατασθαλιών στις οποίες εμπλέκονταν η διεύθυνση της σχολής, παραιτήθηκε και αποχώρησε. Όταν ανακοίνωνε την απόφασή της στη γιατρό, κατάλαβε ότι δεχόταν μια άνευ προηγουμένου ψυχική επίθεση, κατά την οποία η κυρία Hamiltonχρησιμοποιούσε τεχνικές υπνωτισμού. Κατά συνέπεια, η Dion Fortune υπέστη ένα σοβαρότατο νευρικό κλονισμό, ο οποίος διήρκησε περίπου τρία χρόνια έως ότου να επανέλθει πλήρως τόσο ψυχικά όσο και σωματικά. Η εμπειρία αυτή την ενέπνευσε να παρακολουθήσει μαθήματα ψυχολογίας και ψυχανάλυσης στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Μια μέρα, το 1916 και καθώς παράλληλα εργαζόταν ως ψυχοθεραπεύτρια σε μια κλινική του Λονδίνου, έμαθε για το έργο του δόκτορα και ελευθεροτέκτονα Theodore Μoriarty, ενός εξαίρετου ιατρού, αυθεντία σε αποκρυφιστικά ζητήματα, που έγινε ο προσωπικός μέντορας και δάσκαλός της. Η ίδια ζήτησε τη συμβουλή του πώς να συμπεριφερθεί σ’ έναν ασθενή, ο οποίος είχε πληγεί από ασυνήθιστα ψυχικά φαινόμενα. Εκείνος κατεδίωξε τη βλαβερή οντότητα, την παγίδευσε σ’ ένα μαγικό κύκλο και ο ασθενής θεραπεύτηκε. Την ίδια περίοδο, παρακολούθησε μια διάλεξη της Θεοσοφικής Εταιρίας και θέλησε να συμμετάσχει. Το 1919, έγινε μέλος στο τάγμα το οποίο διοικούσε ο Θίοντορ Μοριάρτυ.Την ίδια χρονιά, μυήθηκε στο ναό του Άλφα και Ωμέγα του Ερμητικού Τάγματος της Χρυσής Αυγής1 (GoldenDawn), στοά η οποία διοικούνταν από τoν μυθιστοριογράφο Άινς Μπρόντυ. Μετέπειτα ζωή Με τη μετακόμισή της στο Λονδίνο εντάχθηκε σε μια γνωστή στοά του Ερμητικού τάγματος της Χρυσής Αυγής, στη Stella Matutina, υπεύθυνη της οποίας ήταν η χήρα Moina Mathers, από τα ιδρυτικά μέλη του τάγματος. Τότε, ξεκίνησε να γράφει σχετικά άρθρα με το όνομα Dion Fortune, γεγονός που εξόργισε τη Moina, διότι πίστευε ότι μ’ αυτές τις κινήσεις πρόδιδε τα μυστικά του Τάγματος. Η συμπεριφορά αυτή απογοήτευσε την Fortune, αφού όπως γράφει “όταν ήλθα σε επαφή με την οργάνωση, αποτελούνταν, κατά κύριο λόγο, από χήρες και γκριζομάλληδες ηλικιωμένους και δεν φάνηκε να υπόσχεται πολλά, ωστόσο αμέσως είδα ότι βρισκόμουν στα ίχνη μια γνήσιας παράδοσης παρά την ανεπαρκή εικόνα της”. Ωστόσο, μέσα στο τάγμα γνώρισε μια πολύ καλή φίλη, που της παρείχε βοήθεια και υποστήριξη, τη Μέιγια Κέρτις-Γουέμπ, η οποία ήταν παρούσα στα πρώτα πειράματα της Φόρτσουν ως διάμεσο, μια ικανότητα που ανέπτυξε και πάνω στην οποία εκπαιδεύονταν ανελλιπώς μέχρι τον θάνατό της. Εκεί μέσα ένιωθε ότι ασφυκτιούσε και θέλησε να δημιουργήσει κάτι δικό της και μετά την αποπομπή της από τη Moina Mathers, η οποία χρησιμοποίησε το πρόσχημα ότι δεν μπορούσε να διακρίνει στην αύρα της τα ορθά σύμβολα, αποφάσισε να δημιουργήσει την “Αδελφότητα του Εσωτερικού Φωτός”. Το 1924, εγκαθιστά την έδρα του τάγματος της, στο Γκλάνστονμπερι, κατοικία του μυθικού Άβαλον, μια τοποθεσία με την οποία η ίδια η Fortune ένιωθε πνευματικά συνδεδεμένη μαζί της. Εκείνη την περίοδο, η ομάδα ανθρώπων που απάρτιζε την αδελφότητα ανέγειρε μια οικία απόμαχων αξιωματικών του στρατού κοντά στους πρόποδες του Γκλάστονμπερι, ένα χώρο που αποκάλεσαν Chalice Orchard (O Οπωρώνας του Δισκοπότηρου). Τα πρώτα γραφεία της Αδελφότητας κτίστηκαν εδώ. Η "πολύκροτη"  σχέση με τον Άλιστερ Κρόουλυ Κατόπιν, απέκτησαν παράρτημα στην πόλη του Λονδίνου, και συγκεκριμένα στο Κουήνσμπορο, ένα αρκετά ευρύχωρο αλλά παλαιό οίκημα. Εκεί διέμεναν κάποια βασικά μέλη της αδελφότητας, ανάμεσα τους και η ίδια η Fortune, όπως και ο σύζυγός της, ο δόκτωρ Thomas Penry Evans. Τη δεκαετία του 1930, η Κοινωνία του Εσωτερικού Φωτός ήταν πλέον μια από τις καλύτερες μυητικές σχολές στην Αγγλία και παρείχε εξαίρετες διαλέξεις επί πολλών αποκρυφιστικών ζητημάτων. Μία από αυτές τις διαλέξεις, περί τα τέλη του 1930, είχε παρακολουθήσει και ο Aleister Crowley, αφού ο ίδιος εκτιμούσε ιδιαίτερα το έργο της Fortune, και μάλιστα της είχε στείλει ένα αντίγραφο του Βιβλίου του Θωθ με ιδιόχειρη αφιέρωση. Πολλά έχουν ειπωθεί για τη μεταξύ τους σχέση, όμως η Fortuneείχε πολύ καλή σχέση με τον Aleister Crowley, θαύμαζε τα έργα του, και ειδικά το Βιβλίο του Θωθ ήταν από τα αγαπημένα της. Μετά από λίγο καιρό, τον επισκέφτηκε η ίδια μαζί με τη FriedaHarrisστο Χέιστινγκς για να μελετήσουν τις καλλιτεχνικές απεικονίσεις των καρτών Ταρώ. Ύστερα από εκείνη τη συνάντηση, άρχισαν να αλληλογραφούν αλλά δυστυχώς έχει χαθεί κάθε ίχνος αλληλογραφίας. Συγγραφικό έργο Το 1930 ήταν μια ιδιαίτερα παραγωγική χρονιά, καθώς συνέγραψε αρκετά εσωτερικά μυθιστορήματα αλλά και μη μυθιστορηματικά αποκρυφιστικά έργα, μέσα στα οποία παρείχε πρακτικές πληροφορίες με αρκετά σαφή και απλό τρόπο. Η ίδια είχε δηλώσει ότι μέσω των έργων της προσπαθεί να καταστήσει ευκολονόητες ακόμα και τις πιο δύσκολες έννοιες σε εκείνον που δεν έχει εντρυφήσει πλήρως ή ακόμα και σε κάποιον που θεωρείται αρχάριος σε παρόμοια θέματα. Δυστυχώς, επηρεασμένη από το βικτωριανό κλίμα μυστικότητας όπως και της πρέπουσας δεοντολογίας, επέλεξε να καλύψει μ’ ένα πέπλο μυστηρίου πληροφορίες που δεν θεωρούσε κατάλληλες για μη μυημένους, γεγονός που την εμπόδισε να εμβαθύνει περαιτέρω σε θέματα ζωτικής σημασίας. Ίσως το πιο ακατανόητο έργο που έγραψε ποτέ ήταν το Κοσμικό Δόγμα, ένα βιβλίο που, όπως περιγράφει η ίδια, είναι δοσμένο από τα εσωτερικά πεδία. Είχε ληφθεί μέσω πνευματικής επικοινωνίας, ένα έργο που είναι αρκετά μπροστά από την εποχή του, και πιθανότατα η αξία του να κατανοηθεί πλήρως στο μέλλον. Από τα ωραιότερα και από τα λίγα έργα που πραγματεύεται το μυστήριο του θανάτου και της αθανασίας της ψυχής, είναι το Μέσα από τις Πύλες του Θανάτου. Μυθιστορήματα όπως Ο Τραγοπόδαρος Θεός (1936), Ο Φτερωτός Ταύρος (1936) και η Ιέρεια της Θάλασσας (1938) επηρέασαν γενιές σπουδαίων αποκρυφιστών, όπως η Doreen Valiente αλλά και η συγγραφέας του παγκοσμίως γνωστού μυθιστορήματος The Mists of Avalon, Marion Zimmer Bradley, αναγνωρίζουν ως κύρια έμπνευσή τους τα έργα της Dion Fortune. Ιδιαίτερα το Άβαλον της Καρδιάς (Avalon of the Heart) το οποίο περιέχει διδασκαλίες πάνω στην αρθουριανή παράδοση όπως και την ηρωίδα VivianneLaFay, η οποία κατέχει πρωταγωνιστικό ρόλο όχι μόνο στην Ιέρεια της Θάλασσας αλλά και στη Σεληνιακή Μαγεία (1956), διήγημα που κυκλοφόρησε μετά τον θάνατο της DionFortune. Η Fortuneτιμούσε και πίστευε ακράδαντα στη Μεγάλη Θεά αλλά και στην επιστροφή του Ιερού Θηλυκού ως αναπόσπαστη έκφανση του ανθρώπου όπως και της κοινωνίας. Ο πόλεμος των μάγων Κατά την διάρκεια του δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, το 1940, το οίκημα στην περιοχή Κουήνσμπορο υπέστη ζημιές εξαιτίας ενός βομβαρδισμού που έπληξε την κοντινή περιοχή. Ευτυχώς, δεν υπήρχε κάποια σοβαρή απώλεια κι έτσι μπόρεσαν να αποκαταστήσουν πλήρως τον χώρο που διέμεναν. Η ίδια η Fortune και η εσωτερική της ομάδα είχαν ενεργό συμμετοχή και συνεισέφεραν στον πόλεμο σε μαγικό επίπεδο, τουτέστιν συγκεντρώθηκαν όλοι μαζί μέσω διαλογισμού και οραματισμού σε μια προσπάθεια να βοηθήσουν την χώρα τους ενάντια στους Γερμανούς κατακτητές. Αυτή η προσπάθεια περιγράφεται εκτενώς μέσα από μια σειρά εβδομαδιαίων και μηνιαίων γραμμάτων σε μαθητές της, γράμματα που έχουν δημοσιευτεί στο έργο της Η Μαγική Μάχη της Βρετανίας (The Magical Battle of Britain). Δεν γνωρίζουμε κατά πόσο ευοδώθηκε αυτό το εγχείρημα, και αν και πόσο συνεισέφερε στο γεγονός ότι οι δυνάμεις του Άξονα ηττήθηκαν και φυσικά δεν κατάφεραν να εισβάλλουν στην Μεγάλη Βρετανία. Τον ίδιο καιρό εργαζόταν πάνω στο υλικό που αργότερα μετονομάστηκε Κύκλωμα της Δύναμης, αδημοσίευτα άρθρα και κείμενα στα οποία αναλύει την αρχή της πολικότητας, τα οποία εκδόθηκαν υπό την επίβλεψη του Γκάρεθ Νάιτ. Τον Ιανουάριο του 1946 επέστρεψε κοπωμένη κι εξαντλημένη από το Γκλανστονμπέρι, και αμέσως εισήχθη στο νοσοκομείο του Μιντλσεξ του Λονδίνου. Μετά από λίγες μέρες πέθανε από λευχαιμία. Σήμερα, η Κοινωνία του Εσωτερικού Φωτός συνεχίζει να λειτουργεί κανονικά ως μυητική σχολή βασισμένη πάνω στις ίδιες αξίες που δίδαξε η ιδρύτριά του. Μια νέα γενιά συγγραφέων πλέον διαχειρίζεται την τεράστια πνευματική κληρονομιά που άφησε η Dion Fortune. Συγγραφείς όπως ο Gareth Knight, ο Charles Fielding, η Dolores Ashcroft Nowicki, η Kathleen Raine και ο Peter Valentine Timlett είναι από τα πιο γνωστά ονόματα που μπορούμε να αναφέρουμε.   Το πιο διάσημο έργο της Dion Fortune, Η Ψυχική Αυτοάμυνα, κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Locus-7.