Είναι στιγμές που, αν θέλεις να δεις τα πράγματα στην αληθινή τους προοπτική, πρέπει ν’ απομακρυνθείς όσο γίνεται περισσότερο από αυτά.
Ν’ απομακρυνθείς – μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Πόσο ασήμαντο δε μας φαίνεται το καθετί ανθρώπινο –οι φιλοσοφίες, οι θρησκείες, οι επιστήμες μας, οι πόλεμοι και οι διαμάχες μας, οι μεγάλες ιδέες και τα πάθη μας– όταν το βλέπουμε από την απόσταση ενός άλλου άστρου, ενός άλλου γαλαξία;
Αλλά, ποιος έχει καν το κουράγιο και την τόλμη να δει έστω καν τον εαυτό του από λίγο πιο μακριά, πόσο μάλλον αυτή τη μεγάλη ψευδαίσθηση που την αποκαλούμε –τόσο βαρύγδουπα– πραγματικότητα!
Εμείς, οι λίγοι…

…αν ζούμε σ’ έναν Άδειο Κόσμο σαν αυτόν του Χάρρυ Ουώλτον, αναζητούμε κάπου έξω από αυτόν ένα Θαύμα Σπάνιας Τέχνης σαν εκείνο του Ρέυ Μπράντμπερυ. Αφήνουμε τους πολλούς στη μοίρα τους να ζήσουν τις Ονειροπλασίες του Τσαρλς Μπώμοντ, κι εμείς, οι λίγοι, μαθαίνουμε Το Επάγγελμα του Θεού του Φίλιπ Χ. Φάρμερ. Και τότε αναζητάμε… Εκείνες τις Άλλες Πραγματικότητες.
Και όποιος θέλει να μας κυνηγήσει με αναμμένους πυρσούς και με δαυλούς για να μας διδάξει την ορθή πίστη αυτής της πραγματικότητας…
…ε, ας καβαλήσει την Ταχεία της Σοφίτας του Άλεξ Χάμιλτον μπας και μας φτάσει. Αλλά ποιο τρενάκι δέσμιο πάνω στις ράγες του μυαλού του μπορεί να φτάσει ένα ελεύθερο αστρόπλοιο;
15x21cm, 224 σελ.